Willighe Vanckenis

November 2024

Plannen in seizoen 2024-2025

Voor seizoen 2024-2025 werken we aan een kamerproductie op basis van een eenakter van August Strindberg uit 1890: FORDRINGSEGARE (“Schuldeiser”). Het wordt een kleine, felle voorstelling van 80 minuten met drie acteurs, geschikt voor huiskamers.
Na Dödsdansen en Les Bonnes wordt het de derde keer dat we ons engageren voor een kleine tournee door Vlaamse huiskamers. Wie ons graag in huis haalt, mag ons altijd contacteren. We hopen spelensklaar te zijn vanaf mei 2025.

Vorig seizoen zijn een aantal Leuvense toneelverenigingen bij elkaar gaan zitten, onder de leuze "samen sterk". Wat begon als een Whatsapp-groepje transformeerde in een denktank met regelmatige bijeenkomsten: het "Leuvens Toneel". We zijn heel graag bij de creatieve bende!

KONINGIN LEAR: een succes!

Onze samenwerking met de Toneelvrienden de Lo resulteerde in acht gesmaakte voorstellingen van Koningin Lear, met gevulde zalen, vol enthousiast publiek.

DANKJEWEL, ACTEURS EN CREATIEVE PLOEG: het was een schone reis!
DANKJEWEL, HANDEN ACHTER DE SCHERMEN, die de acteurs en de creatieve ploeg zo’n mooie omkadering bezorgden!

In juni nomineerde de jury van de “Leuvense toneelprijzen” onze productie voor de Euripidesprijs, met lovende woorden! Ze verwezen tussen de juryverslagen door naar de hoge acteerkwaliteit van Leen de Vreese, “onze koningin”, die als jurylid zelf niet in de prijzen kon vallen voor haar schitterende acteerprestatie. Wij zijn alleszins heel fier op Leen, omdat ze ons stuk mee de hoogte in joeg, én omdat ze als een echte leider de hele productie mee schraagde, van koekjesbak, EHBO-tas, en een open welkomhuis tot een vlekkeloze coördinatie van twee verenigingsploegen. DANKJEWEL, LEEN!

"De laatste nominatie gaat naar Koningin Lear van Tom Lanoye naar Shakespeare in een regie van Jerry Olbrechts, in een samenwerking tussen Toneelvrienden de Lo en Willighe Vanckenis. Lanoye steekt Shakespeare in een modern jasje. De heersers van toen, koningen, worden vervangen door de heersers van nu, het grootkapitaal van concerns, maar de strijd om de macht en de strijd om de opvolging blijft dezelfde. Een meedogenloze strijd die tot waanzin drijft.
Een regie van Jerry Olbrechts is bijna altijd onmiddellijk te herkennen en is vrijwel altijd meesterlijk. Hij speelt tussen de toeschouwers, hij speelt met genderidentiteit, hij integreert livemuziek in zijn voorstelling, hij ontwerpt zelf de kleding en het voorkomen van zijn acteurs. En alhoewel al deze factoren steeds in al zijn regies terugkomen, toch is iedere regie telkens opnieuw een verrassing. Resultaat: de grootste bewondering voor de creativiteit die Jerry Olbrechts hier tentoonspreidt. De acteerprestaties zijn het resultaat van een aantal factoren: de inspirerende en motiverende kracht van de regisseur, een ongelofelijke en lang volgehouden werkkracht en een immense hoeveelheid intrinsiek talent. Het resultaat hiervan zijn acteerprestaties die werkelijk van heel hoog niveau zijn. Iedereen speelt op het hoogtepunt van zijn of haar kunnen. Het is onmogelijk om voorbij te gaan aan de sublieme prestatie van Leen De Vreese als koningin Lear. Dat zou doodzonde zijn. En daarom kom ik daar straks nog even op terug.
Technisch is dit ook een prima productie. Het decor volgt de opbouw van het stuk. Hoe dieper we neerdalen van het penthouse tot de archiefkelder, later op straat en de goot, hoe meer de spanningslijn zich uitspint. Het dak is letterlijk en figuurlijk een climax met fatale afloop. Muziek en licht hebben een duidelijke bedoeling en de zelfontworpen kledij is absoluut een meerwaarde.
Samenwerking tussen verenigingen kan een win-win situatie zijn. Dat wordt hier bewezen. Mag ik daarom een dubbel applaus voor Koningin Lear van Toneelvrienden de Lo en Willighe Vanckenis."

Maart 2024

Willighe Vanckenis én Toneelvrienden de Lo spelen met Tom Lanoye

Koningin Lear

2007. We bevinden ons aan de vooravond van de tragische bankencrisis die een burgerwoede zal triggeren tegen de peilloze macht van het grootkapitaal.
Aan de top van de financiële piramide voorvoelt captain of industry Elizabeth Lear van N.V. Lear het onweer. Ze roept haar zonen bij zich en zal haar onmetelijke concern onder hen verdelen. Haar voorwaarde? Een publieke liefdesverklaring aan hun moeder.
Lears geheugen gaat aan een ijltempo achteruit. Ze sleurt haar kinderen, haar schoondochters en haar liefdes mee in een storm van waanzin, die alle maskers van het vel rukt.

“Een duister, onverwoestbaar pompend hart
Dat geen seconde met kloppen is gestopt”

Spel

Els Bouwen, Elly Conings, Frans Dumortier, Leen De Vreese, Lie Hellemans, Wim Huybreghs, Anna Kostyleva, Jan Van den Broeck, Fred Van Put, Leonid Vasilchenko

Artistiek team

Jerry Olbrechts (regie, scenografie, kostuums, geluid)
Paul Bielen (licht)
KNEPH – Ilse Wijnen, Theo De Roey, Douwe Rubben, Aimie Provencher (verbeelding stormscène)
Peter Ariën (decor)
Fabrique Imagique – Sam Van den Brandt (fotografie)

Opvoeringen

16, 17, 18, 19 mei 2024 in Salco, Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee
23, 24, 25, 26 mei 2024 in Gemeenschapscentrum Don Bosco, Ortolanenstraat 6 3010 Kessel-Lo
20.00 uur – zondagen 19 en 26 mei 15.00 uur
€10 - €9 - €5

Boventiteling in het Engels – With English surtitles

September 2023

Nieuw samenwerkingsverband met Toneelvrienden de Lo en KNEPH

In samenwerking met onze theaterkameraden Toneelvrienden de Lo en kunstenaarscollectief KNEPH starten we een nieuw productieproces: Koningin Lear, een bewerking van Shakespeares King Lear, door Tom Lanoye.

We delen acteurs en artistieke krachten voor beeld en licht, en plannen alvast opvoeringen in mei 2024. We zullen zowel in onze vertrouwde speelplek “Salco” opvoeren, als in Kessel- lo, waar de Toneelvrienden de Lo en KNEPH zich thuis voelen.

Toneelvrienden de Lo
https://www.toneeldelo.be

KNEPH
https://kneph.be

Juni 2023

The Nation bij de Reynaertghesellen

Leuvens amateurgezelschap De Reynaertghesellen speelde in mei 2023 de marathonvoorstelling The Nation (Eric de Vroedt). Huisregisseur van Willighe Vanckenis Jerry Olbrechts speelde daarin de rol van Wouter Wolff, en hij won voor zijn optreden het Leuvense Margrietjuweel 2023.

Voor de Euripidesprijs werd de productie trouwens genomineerd. Proficiat aan de Reynaertghesellen, één van de andere toneelverenigingen in Leuven waarmee we de vriendschapsbanden aanhaalden!

De Reynaertghesellen
https://www.reynaertghesellen.be

November 2022

Les Bonnes - Reprise

In oktober en november 2022 hernemen we onze gelauwerde voorstelling LES BONNES in "huiskamersfeer". Uitgenodigd door vrienden, spelen we op locaties in Vlaanderen, waar zowel het publiek als wijzelf warm en persoonlijk ontvangen worden. Halverwege onze opvoeringsreeks merken we een gegroeide betrokkenheid bij het publiek. Niet zo gek, de rollen zijn bij de acteurs helemaal "ingedaald", en we spelen meestal werkelijk "in de living" van onze gastvrouwen en -heren. Bij deze: dankjewel, lieve mensen!

Onze kleine tourbus brengt ons naar Bierbeek, Kessel-Lo, Leuven, Antwerpen, Gent, Deurne (@The Park) en Bever (Rosario). We zijn blij en fier.

September 2022

Les Bonnes en de Leuvense toneelprijzen

Onze kleinschalige productie “LES BONNES” werd met veel bijval opgevoerd. Het publiek prees de kwaliteit en toegankelijkheid van elk aspect van de productie, ondanks de complexe tekst van Jean Genet.

Onze voorstelling werd gelauwerd door de jaarlijkse “Leuvense toneelprijzen”: we waren een van de drie genomineerden voor de Euripidesprijs (beste stuk). Fred van Put en Frans Dumortier werden genomineerd voor het Margrietjuweel (beste acteerprestatie), dat door Frans gewonnen werd. Het samenspel van de acteurs werd in alle publieks- en jurycommentaren geprezen, wat Frans na de uitreiking concretiseerde. Hij gaf de Fiere Margriet-trofee door aan Lie Hellemans, onze derde “actrice”. Hij vatte zo al onze gevoelens van verbondenheid samen.

Hier volgen de juryverslagen.

Nominatie Euripidesprijs 2022 voor Willighe Vanckenis

Dienstmeisjes Solange en Claire zijn arme zussen. In volledige gehoorzaamheid aan Madame vullen ze hun uitzichtloze situatie met spelletjes waarin ze om beurt zélf Madame spelen, en erotische verlangens improviseren. Ze herhalen met strenge precisie rituele handelingen waarin ze Madame wurgen, een verlangen dat ze ook in de wereld willen uitvoeren. Ze zien elkaar graag… maar… elkaar graag zien al walgend, dat is niet elkaar graag zien.
We zagen een ongelofelijk sterke regie. Aan deze productie is heel hard gewerkt. Met passie, met liefde, met bloed, zweet en tranen. Typisch voor de aanpak van Willighe Vanckenis.
Het decor is wondermooi, ook al ziet men niets. Alleen de geur. De geur van rottigheid in de kerker van Solange, Claire en Madame. De muziek van Mozart legt een deken over het geheel, hoop en wanhoop tegelijk.
Maar het belangrijkste: Jerry Olbrechts stuurde zijn ploeg naar ongekende hoogtes. Je moet het maar doen: op de schoot van het publiek en een aartsmoeilijke tekst. Daarvoor is concentratie nodig, opperste concentratie en focus. En laat nu net dat één van de kenmerken van Willighe Vanckenis zijn. Maar bovenal is daar talent voor nodig, heel veel talent.
Niet enkel Frans Dumortier en Fred van Put waren schitterend. Ook Lie Hellemans was subliem. Expressief, adembenemend sterk en met ogen vol kracht. Zij zorgde ervoor dat Solange en Claire spelen zoals ze spelen, zich gedragen zoals ze zich gedragen, zijn wie ze zijn.
Willighe Vanckenis verdient dankzij een fantastische groepsprestatie met Les Bonnes een daverend applaus.

Nominatie Margrietjuweel 2022 voor Fred van Put

Fred van Put toont als “Claire” opperste concentratie en focus, niet evident met “de adem van de toeschouwer in je nek”. Hij geeft met veel variatie, met veel subtiliteit, gestalte aan Claire die net als zus Solange gebukt gaat onder het immense gewicht van Madame. Hij schakelt daarbij perfect over tussen woede, onderdanigheid, haat, verlangen… Ritme, mimiek en timing zitten helemaal juist. Fred speelt met grote intensiteit, hij is Claire geworden.
Hij weet op zalige wijze de bijna kinderachtige, telkens weer onderdrukte opstandigheid van Claire te vatten in zijn zegging, expressie en houding. Fred staat hier tegenover Frans Dumortier. Ze spelen mekaar niet weg. Integendeel. Ze zijn letterlijk en figuurlijk “partners in crime”. Fred heeft met deze rol van “Claire” een prachtige acteerprestatie geleverd.
Een welgemeend applaus voor Fred van Put en Willighe Vanckenis.

Margrietjuweel 2022 voor Frans Dumortier

De tekst van Jean Genet past wonderwel bij Frans Dumortier. Een bij momenten poëtische tekst die diepe wonden maakt. In zijn zegging, in zijn beweging, in zijn lijf zit een frêle zachtheid en tegelijkertijd een tere hardheid die de haatgevoelens tegenover Madame en de gemengde gevoelens voor zijn zus tekenen.
Frans Dumortier kan hier alle registers opentrekken. Onderdanig, griezelig onderdanig tegenover Madame. Ontploffend in een rollenspel samen met zus Claire. In een fractie van een seconde overschakelend van de ene naar de andere emotie. Zijn blik, zijn priemende blik, zijn alleszeggende blik. Zijn gedoseerde prachtige stem, steeds onder controle, zelfs als de vulkaan op uitbarsten staat.
Gedragen door het schitterende weerwerk van zowel Fred van Put als van Lie Hellemans brengt Frans hier een combinatie van concentratie, focus en groot talent.
Een hartverwarmend applaus voor Frans Dumortier en Willighe Vackenis.

April 2022

Willighe Vanckenis speelt met Jean Genet

Inhoud

Dienstmeisjes Solange en Claire zijn arme zussen. Volledige gehoorzaamheid aan de wensen van Madame is hun deel. Ze vullen hun uitzichtsloze situatie met spelletjes waarin ze om de beurt zélf Madame spelen, en erotische verlangens improviseren. Ze herhalen met strenge precisie rituele handelingen waarin ze Madame wurgen, een verlangen dat ze ook in de werkelijkheid willen uitvoeren.

Spel

Frans Dumortier (Solange)
Fred Van Put (Claire)
Lie Hellemans (Madame)

Productie

Jerry Olbrechts (Vertaling, scenografie, regie)
Peter Ariën (Decor, website)

Opvoeringen

12, 13, 14, 15, 19, 20, 21 mei 2022 – 20.00 uur
Salco – Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee
€9 - €5 (studenten, werklozen) - €1,8 (kansentarief UiTPAS)

De voorstelling is kleinschalig, en kan daardoor in huiskamers gespeeld worden.
Laat het ons weten als u daarin interesse hebt.
Boventiteling in het Engels is niet voorzien.

“De actrices houden hun gebaren in, alsof elk gebaar onderbroken is, of gebroken. Elk gebaar schorst de actrices. Het zou goed zijn dat ze op sommige momenten op de tippen van hun tenen lopen, nadat ze één of twee schoenen met zorg in hun hand hebben genomen, dat ze die op een meubel zetten, zonder ermee te slaan – niet om zich stil te houden voor de benedenburen, maar omdat die handeling een deel is van de stijl. (…)
De twee meiden zijn geen teven: ze zijn oud geworden, ze zijn vermagerd in de mildheid van Madame. Ze hoeven niet mooi te zijn, zodat hun schoonheid de toeschouwers dadelijk getoond wordt vanaf het moment dat het doek op gaat, maar we moeten hen gedurende de avond schoner zien worden, tot op het allerlaatste ogenblik. (…)
En als we het (stuk) willen opvoeren in Epidauros? Het volstaat dat aan het begin van de voorstelling de drie actrices op de scène komen en, onder het oog van de toeschouwer, het eens worden over de speelplekken waaraan ze namen geven: bed, venster, garderobe, deur, kaptafel enz. Daarna mogen ze verdwijnen, om vervolgens opnieuw te verschijnen in de volgorde waarin de auteur het bedoeld heeft.” (Jean Genet)

“In de natuur zit het tragische in 't gebeurde zelf. In kunst zit het meer in den stijl dan in wat er gebeurt. Een haring kan tragisch geschilderd worden, al zit er aan zoo'n beest niets dat tragisch op zichzelf is. Daarentegen is het niet voldoende te zeggen ‘mijn arme vader is dood’ om een tragisch effekt te bereiken.
In de muziek is het abstrakte van het tragische nog duidelijker. Het tragische van Schubert's Erlkönig wordt door Goethe's woorden niet verhoogd, al wordt er een kind in gewurgd. Integendeel, al dat gewurg leidt de aandacht af van het tragische rhythme.” (Willem Elsschot)

Over Les Bonnes

“Les Bonnes” van Willighe Vanckenis
Comment jouer “Les Bonnes” – Préface
Kaas - Inleiding
Equality and Love at the End of The Marriage of Figaro: Forging Democratic Emotions

Oktober 2020

Les Bonnes - onderbroken

Voor het seizoen 2019-2020 planden we een technisch en narratief eenvoudige productie, met een korte speelreeks in een zaal, gevolgd door een reeks huiskamervoorstellingen. Les Bonnes ("De meiden", van Jean Genet) is een theatertekst over (gender)identeit, rollenspel, erotiek en machtsrelaties. We werkten aan een dansante voorstelling met drie acteurs, met veel aandacht voor huidcontact. Bijzonder is dat de rechthebbenden ons de toestemming gaven een eigen, gloednieuwe vertaling te maken van het Franse stuk uit 1947.

Logistiek was de voorstelling nagenoeg afgewerkt, maar anderhalve maand voor de geplande première in mei 2020 werd het repetitieproces gestopt omwille van de corona-pandemie.

Op dit moment willen we Les Bonnes graag terug oppikken op het moment dat dat veilig kan, en we hopen dat het enthousiasme bij de spelers ondertussen niet dooft.

We drukken ons omwille van de gezondheidscrisis noodgedwongen allemaal uit in een nieuwe vormentaal. Die wordt misschien wel deel van de uiteindelijke voorstelling: "sociale afstand", in een stuk met uitgesproken lichamelijke thema's.

Oktober 2020

Project Scheutsite

In het seizoen 2019-2020 nam Willighe Vanckenis deel aan een co-creatietraject, georganiseerd door de stad Leuven, onze thuisbasis. Een voormalig religieus domein wordt de "Scheutsite", waar vele plaatselijke sociale en culturele organisaties (goedkoop) een vast plekje kunnen krijgen. En van de voorwaarden die de kans op een plek vergrootten, zijn "samenwerkingsverbanden". Samenwerken met andere groepen is deel van ons DNA, en we namen het initiatief om partners te zoeken. Die vonden we snel.

We zijn blij dat we op de Scheutsite opslag- en repetitieruimte zullen delen met theaterverenigingen uit Leuven. De aanwezige andere organisaties in het grote gebouw zullen misschien voor de toekomst nog meer spannende samenwerkingen tot resultaat hebben, maar we hebben alvast nieuwe vrienden waarmee we afspreken ons logistiek materiaal te delen.

Er is interesse om in de toekomst samen te werken aan een gedeelde productie. Ook al vertraagt de corona-pandemie op dit moment de verhuis naar de Scheutsite, toch hopen we dat onze wegen elkaar ook artistiek zullen kruisen.

https://www.leuven.be/scheutsite-nieuwe-invulling-en-restauratie#wat-komt-er-2

Juli 2020

Terugblik op Verantwoordelijkheid/Responsibility

Ons theatraal multimediaproject Verantwoordelijkheid/Responsibility (april/mei 2019) combineerde een incubatieperiode via de sociale media met een reeks voorstellingen in een multimediale context.

Spel: Tuur Dutoit, Frans Dumortier, Johanna Goris, Lie Hellemans, Anna Kostyleva, Nele Vaes, Jan Van den Broeck and Fred Van Put. Muzikanten: Margot Brumagne, Mehrad Naghashzadegan en Kobe Vaes. Decor: Peter Ariën. Film, geluid, montage: Alexander Marinissen. Camera: Alexander Delanote. Boventitels: Els Bouwen. Website: Tuur Dutoit. Fotografie: Tuur Dutoit. Kostuums: Jerry Olbrechts, Olga Maknovska. Grime: Kanittha Paksee. Regie, concept, productie: Jerry Olbrechts.

De zalen zaten vol, en het publiek verveelde zich niet.

Onze bijzondere website bij de voorstelling staat niet meer online, maar hier op Instagram en Twitter vind je nog steeds achtergrond bij de thema's. (Omwille van de toegankelijkheid kozen we bewust voor een tweetalig project.)

https://www.instagram.com/cvresponsibility/

https://twitter.com/cvresponsblty

Eigentijdse thema's als migratie, identiteit, gender en racisme werden opgelicht uit twee door elkaar gehaspelde klassieke repertoireteksten, van Henrik Ibsen en Joe Orton. Ons verhaal situeerde zich afwisselend in 2010 en 2015. In dat jaar beroerde Alan Kurdi, het verdronken aangespoelde Syrische kindje met het rode T-shirt, het hart van Europa.

We speelden met verschillende generaties door elkaar, en besteedden veel aandacht aan het creëren van "identiteiten" met onze eigen lichamen. Elk personage ging om met problematieken als "verlies", en de "spanning tussen nauwelijks overleven of vertrekken". Twee verhalen vol familieverbanden en -geschiedenissen, creëerden herkenbare scnes vol emotionaliteit.

We debatteerden onder elkaar, en achteraf met het publiek: kan een acteur vanzelfsprekend zonder bezwaar lk personage spelen, of moet je je beperken tot de cultuurgroepen waartoe je behoort? Kun je confronterende beelden en woorden i.v.m. identiteit, geaardheid, huidskleur, en nationaliteit zonder waarschuwing op de scne tonen? We maakten een voorstelling waarin we paradoxale (politieke) ideeën en overtuigingen simultaan toonden, terwijl we zowel het gevoel als het verstand van de toeschouwers prikkelden. Zo riepen we meer vragen op dan dat we antwoorden formuleerden, en dat was ook onze bedoeling.

We creëerden concreet een "Studio", met projectie van live close-ups, en confronteerden het publiek tijdens het spel met documentair en muzikaal materiaal. Er was boventiteling in het Engels en het Nederlands, zodat dialogen in dialect zo toegankelijk als mogelijk werden. Enkele toeschouwers stoorde die overdaad. De meesten zagen gelukkig wel dat we probeerden de eigentijdse media-ervaring "uit het echte leven" in een theatervorm te vertalen, alsof we met Verantwoordelijkheid/Responsibility bewust voor enkele uren een eigen media-bubbel maakten. "Iets als een complexe HBO-reeks," hadden we onszelf aan het begin van het repetitieproces voorgehouden. We merkten dat onder het publiek precies jongeren uitgesproken enthousiast waren over de voorstelling, of zoals een jongeman uitriep: "Dit is toneel voor mensen die eigenlijk niet van toneel houden!"

We namen ook dit seizoen deel aan toneelwedstrijden: het Landjuweel en de Leuvense Toneelprijzen. Het uitgebreide juryverslag van het Landjuweel prees de intelligente mix van verhalen en vormen, de technische virtuositeit, het acteerspel en het ambitieuze enthousiasme van onze groep. De jury vond het wel moeilijk om alle draden in de voorstelling te blijven volgen, en raadde ons aan eenvoudiger te werken. We vinden het zelf jammer dat men moeite had met de open vertelvorm die we hanteerden.

Dezelfde reserve lezen we ook in de korte bespreking van de jury voor de Leuvense toneelprijzen, al zijn we hier toch vooral trots op hun lovende woorden.

"Dat Jerry Olbrechts niet schuw is van uitermate creatieve producties is ons niet vreemd. Hier liet hij twee stukken door elkaar lopen en daarin slaagde hij ook, maar voor zowel publiek als acteurs is dit een serieuze opdracht. Aanvankelijk hadden we het moeilijk met wie is wie en wat is wat maar na een tijdje leefden we mee. We hadden wel de indruk dat niet het hele publiek mee was, inhoudelijk bleef het zware kost. Enigszins belemmerend voor de inleving vonden we de talrijke technische aanwendingen zoals tekstbalk en live opgenomen videobeelden. De acteerprestaties waren zeer goed en vrij homogeen ondanks enkele minder doorgewinterde acteurs. Erg goed waren Frans Dumortier en Lie Hellemans. Alweer een erg opmerkelijke productie van Willighe Vanckenis. Weinigen doen het hen na."

Maart 2019

Verantwoordelijkheid

Willighe Vanckenis speelt twee keer repertoiretoneel op één avond.

LILLE EYOLF (Henrik Ibsen)
ENTERTAINING MR SLOANE (Joe Orton)

Acteurs creëren identiteiten, leeftijden, geslachten

Twee families in een recent verleden
Grensoverschrijdend gedrag
Een soundtrack met seventies hits
We voeden het publiek met feit en fictie
We delen gevoelens
We delen

Nederlandse en Engelse boventiteling

25, 26 april en 2, 3, 4, 5 mei
20.00 uur
Salco – Geldenaaksebaan 277 3001 Heverlee

27, 28 april
20.00 uur
30CC/Wagehuys – Brusselsestraat 63 3000 Leuven

Maart 2019

Blijf op de hoogte

Wil u op de hoogte blijven van de opvoeringen van Willighe Vanckenis? Schrijf u hieronder in op onze mailinglijst en we sturen u voor elke nieuwe productie een uitnodiging.